Van de Leidse werkgroep (Bouwman/Reedijk) kan een spectaculair onderzoek aan bifunctionele medicijnen worden genoemd. In het mechanistisch onderzoek naar antikanker-geneesmiddelen zijn nieuwe moleculen ontworpen, waarbij twee actieve medicijnen voor het eerst chemisch met elkaar verbonden zijn, waardoor één groot molecule ontstaat met twee functies. Het eerste actieve medicijn is cisplatina en het bindt als een anker sequentieselectief aan DNA en veroorzaakt een verstoring in de conformatie van DNA, waardoor de kankercellen niet meer kunnen delen en doodgaan. Het tweede medicijn is gebaseerd op koper, dat DNA kan knippen. Hierdoor ontstaan er gaten in het DNA, die de cel niet meer kan reparen en daardoor ook dood gaat.
Beide medicijnen zijn door middel van flexibele bruggen aan elkaar gekoppeld om synergie te bewerkstelligen tussen beide actieve units zodat een lagere dosis gebruikt kan worden (J. Med. Chem. 2007, 50, 3148). Hierdoor zijn moleculen ontstaan die sequentieselectief aan DNA kunnen binden en de ruggengraat van DNA rond de bindingsplaats kunnen knippen. De gemaakte bifunctionele complexen kunnen beter DNA knippen dan het afzonderlijke knipmolecuul (Figuur 1).
Figuur 1
